Stroje dla cheerleaderek

 Myślałam ostatnio o tym, jak w ciągu tych kilku lat zmieniał się mój blog.

To już ósmy rok. Zaczęłam od szydełkowej biżuterii...fascynując się różnymi technikami doszłam do szycia.

Hm...zastanawiam się dokąd zaprowadzi mnie ta przygoda.

Pomysłów mam kilka, ale czasem życie zaskakuje.

Ostatnio zaskoczyło mnie zamówieniem na stroje dla cheerleaderek.

Zadanie najpierw mnie przeraziło, po chwili doszłam do wniosku, że to prosta sprawa i dam radę.

 No bo przecież to spódnice z koła, i zwykłe topy. 

Trochę się pomyliłam, bo tak prosto nie było. Spódnice były prawie z koła, nie chciałam ich robić na gumce. Są zapinane na kryty zamek i mają porządny pasek.

Najwięcej trudności sprawiła mi złota lamówka, która mimo prób oswojenia żyła swoim życiem.

Do tego możecie sobie wyobrazić, że przy realizacji przytrafiły mi się chyba wszystkie plagi.

Najpierw mama nie mogła mi pomóc i zająć się Kaziem, więc trzeba było szyć nocami. 

Kazik, jak wiecie ma swoje plany, więc widząc mnie przy jakiejkolwiek pracy zaczyna swoje:

włączysz lalala? (czyli piosenki dla dzieci), zrobisz soczek?

A jeśli przygotuję mu wszystko wcześniej, żeby mieć chwilę spokoju, to Kazik znajdzie sposób.

Taaaak. On ma taki niezawodny sposób na każdego....jak już wszystko inne zawodzi, to woła "chcę sisi" i wtedy nie ma innego wyjścia, tylko trzeba z nim iść.

Plagi sypały się jedna za drugą, połamałam wszystkie igły do dzianin (jednego dnia). Na szczęście zamówiłam w sklepie ETI i miałam na drugi dzień nowe w domu. Ale jeden dzień wypadł z szycia, jak nic.

Tuż przed finiszem spaliła mi się żarówka w maszynie i do tego nie wiem w jaki sposób stępiły się fiskarsy.

Z przygodami szycie i pakowanie skończyłam 25 minut przed umówionym spotkaniem.

Wszystko skończyło się dobrze i stroje pasują na dziewczyny, prezentują się ładnie i co najważniejsze podobają się.

Szycie strojów zapamiętam na długo.

Ale powiem Wam, że warto było.

Zresztą zobaczcie:

zdjęcia autorstwa Magdaleny Baraniak